Tak sobie myślę, że szczęściara ze mnie. Bo to szczęście robić w życiu coś, co się kocha. Czasami jestem zmęczona (no dobra, jestem zmęczona ogromnie nie czasami, a każdej nocy, gdy kończę pracę), czasem marudzę, że doba taka krótka, ale jednocześnie cieszę się jak dziecko. Każdym drobiazgiem, który wychodzi spod naszych rąk. I tymi większymi projektami, nad którymi pracujemy trochę dłużej, czasem tygodniami. Oj, nie będę się rozpisywać, jest fajnie i tyle :)
A do przemyśleń skłoniła mnie lektura czasopisma "Piękno & Pasje". Polecam, bo pełne jest pięknych zdjęć wspaniałych wnętrz i dekoracji. I historii ludzi, których pochłonęła pasja.
Dziś drobiazgi pokażę, coś, co robię, gdy muszę odpocząć, oderwać się od pracy. Biorę kawałek drewna i bez głębszego zastanowienia, coś z niego robię. Relaks i frajda w jednym :)
Mój syn wpada czasem do drewutni i podkrada nam kawałki drewna, klocki, prosi o wycięcie jakiegoś zwierzaka, dziwnego stwora. A potem pięknie się tym bawi.
Dziecko rysuje, tata wycina :)
A to dzieła bohaterki jednego z artykułów w "Piękno & Pasje". Prawdziwe cuda. Kocham takie historie :)
I nie mogę się powstrzymać, muszę pokazać kogoś, kto urzekł mnie kompletnie:
Źródło: "Piękno & Pasje"
Wyczarowujesz z drewna piękne przedmioty.
OdpowiedzUsuńArtykuł o Panu z całą pewnością ciekawy. Ja znam osobiście jednego powroźnika, który zajmuje się odtwórstwem historycznym i nie raz na skansenie miałam okazję zobaczyć jak taki powróz się wykonuje.
Uwielbiam ludzi z pasją :) i bardzo fajnie,że tworzą piękne rzeczy i są doceniani :)
OdpowiedzUsuńpozdrawiam pa:)
Tak, pasja w życiu jest tak ważna...
OdpowiedzUsuńRobić w życiu coś, czego się nie lubi, to wielkie nieszczęście....w sumie tak mało mamy czasu.
OdpowiedzUsuńWidzę, że już nawet syn się przymierza do tego interesu. To niesamowite, że praca sama w sobie tak Cię relaksuje!
OdpowiedzUsuńprzepiękne rzeczy ;)
OdpowiedzUsuńCudne rzeczy robisz!!!! Muszę koniecznie ozdobić coś od Ciebie:-) Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńKoniecznie ;) Zapraszam!
UsuńI dziękuję :)
UsuńCudne są te Twoje drewniaczki... Kostka z sercem prosta ale wybitna. Cudowności. I dzięki za linka do tego niesamowitego pisma. Buziaki. Kasia
OdpowiedzUsuńBardzo cieszę się, że trafiłam w te strony. Kocham drewno, a tu tyle pięknych rzeczy. Pozdrawiam Agnieszka
OdpowiedzUsuńcudownie tutaj! wszystko widać zrobione z ogromną pasją! prześliczne! pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńTakie zabawki niezwykle kształtują wyobraźnię dziecka:), a prace jak zwykle kreatywne:)
OdpowiedzUsuńPiękne, wyjątkowe, niepowtarzalne. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńProstota jest piekna.
OdpowiedzUsuńUwielbiam drewno. Podziwiam ludzi którzy potrafią podkreslic jego piekno i wyczarowac wspaniale przedmioty
OdpowiedzUsuńKiedyś chciałem brać się za drewno ale to jednak nie była moja bajka :) cudne rzeczy :)
OdpowiedzUsuń